ایمپلنت نوین زندگی ۳ بیمار آتروفی عضلات نخاعی را بهبود بخشید
به گزارش کارا پیام، سه فرد دچار یک بیماری ویرانگر ماهیچه ها، بعد از دریافت جریان الکتریکی ضعیف به وسیله دستگاهی که در نخاعشان کاشته شده بود، توانستند راحتتر بایستند و راه بروند.
به گزارش کارا پیام به نقل از فیز، محققان در گزارشی جدید از اولین شواهد کار آمدی یک ایمپلنت تحریک نخاعی که هم اینک روی افراد فلج آزمایش می شود جهت کمک به افراد دچار بیماری های تخریب عصبی( neurodegenerative) مانند آتروفی عضلات نخاعی اطلاع داده اند. به قول آنها در آینده احیانا این ایمپلنت با احیای بخشی از عملکرد ماهیچه، حداقل موقتاً به این بیماران کمک می نماید. مارکو کاپوگروسو استادیار دانشگاه پیتسبورگ و رهبر این پژوهش می گوید: این افراد بطور حتم انتظار هیچ بهبودی در وضعیت شان نداشتند اما طی بازه یک ماهه آزمایشی وضعیت عملکرد آنها بهتر شد. آتروفی عضلات نخاعی یا SMA یک بیماری ژنتیک است که به تدریج موتور نورون ها یا همان سلول های عصبی در نخاع که ماهیچه ها را کنترل می کنند از بین می برد. این امر سبب می شود ماهیچه ها بخصوص در پاها، باسن و شانه ها و در بعضی موارد عضلات درگیر در فرآیند تنفس و بلع بیمار تحلیل بروند. این بیماری هیچ درمانی ندارد. البته یک ژن درمانی می تواند زندگی کودکان دچار نوع شدید این بیماری را نجات دهد و همینطور برخی داروها روند بدتر شدن وضعیت بیماران بزرگسال را کندتر می کنند. از طرفی تحریک نخاع با جریان الکتریسیته کم قدرت از مدت ها قبل برای درمان دردهای مزمن به کار می رود. اما محققان تیم کاپوگروسو از این شیوه جهت کمک به اشخاصی که در نتیجه سکته یا جراحت نخاعی فلج شده اند استفاده کردند تا بدون کمک دیگران اعضای بدنشان را حرکت دهند. در این راستا دستگاه تحریک نخاعی بعد از فعال شدن، پالس های الکتریکی به مدار اعصاب خفته در قسمت پایین دست جراحت برای فعال کردن ماهیچه ها، وارد می نماید. در مرحله بعد کاپوگروسو به این مورد فکر کرد که آیا همین فناوری امکان دارد به روشی مشابه به بیماران SMA کمک نماید یا خیر. به صورت دقیق تر هدف آن بود که مشخص شود آیا این فناوری می تواند با تقویت اعصاب حسی مرتبط، سلول های عضلانی صدمه دیده را بیدار کند تا افراد برای مبارزه با تحلیل رفتن ماهیچه ها حرکت کنند یا خیر. محققان الکترودهایی را در قسمت پایینی نخاع ۳ بیمار بزرگسال دچار SMA ایمپلنت کردند و قدرت ماهیچه ای آنها، خستگی، میزان حرکت و تغییرات در گام ها و مسافت راه رفتن را در حالاتی که دستگاه روشن و خاموش بود بررسی کردند. این الکترودها بعد از چند ساعت تحریک نخاعی در یک هفته، حرکات نرمال را در بیماران احیا نکردند، بلکه بهبودهایی در قدرت ماهیچه و عملکرد آنها مشاهده شد. داگ مک کولاگ ۵۷ ساله اهل ایالت نیوجرسی یکی از شرکت کنندگان در این پژوهش می گوید: فرد دچار بیماری پیش رونده، هیچ وقت بهتر نمی گردد. وضعیت بیمار ثابت می ماند یا بدتر می شود. ازاین رو هر گونه بهبودی واقعاً خیالی به نظر می آید و مزایای هیجان انگیزی دارد. هر سه شرکت کننده شاهد بهبود قابل توجهی در میزان راه رفتن در ۶ دقیقه بودند. همینطور یکی از آنها که در ابتدا نمی توانست از حالت زانو زده به وضعیت ایستاده در آید، در انتها پژوهش موفق به انجام این کار شد. علاوه بر آن قدم های مک کولاگ هم تغییر نمود و هر گام او سه برابر طولانی تر شد. آنها کمتر خسته می شدند و در نتیجه می توانستند برای مدت طولانی تری راه بروند.
این مطلب کاراپیام را پسندیدین؟
(1)
(0)
مطالب مرتبط جدید کاراپیام
نظرات بینندگان کاراپیام در مورد این مطلب