به گزارش کارا پیام به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، دانشمندان دانشگاه دوک در سال 2018 دریافتند که هر بار که چشمان ما حرکت می کنند، گوش های ما صدای جیرجیر نامحسوسی تولید می کنند.
حالا پژوهشگران روشی را ابداع نموده اند که با تجزیه و تحلیل آن صداها، تشخیص می دهد که فرد به کجا نگاه می کند.
بااینکه ما آگاهانه صداها را نمی شنویم، اما میتوان آنها را ازطریق یک میکروفون بسیار حساس که در کانال گوش قرار داده می شود، دریافت کرد.
پروفسور جنیفر گرو، دانشمند ارشد این مطالعه معتقد می باشد که این حرکات ممکنست زمانی رخ دهند که حرکات چشم، مغز را تحریک می کند تا عضلات گوش میانی یا سلول های موی گوش را منقبض کند. اولی به کاهش صداهای بلند کمک می نماید، در صورتی که دومی صداهای آرام را تقویت می کند.
این تنظیم و ترتیب می تواند به ما کمک کند تا با تنظیم خودکار حساسیت شنوایی خود برمبنای آنچه به آن نگاه می نماییم، محیط اطراف خودرا درک نماییم.
در آزمایش اخیر، تیم گرو و پروفسور کریستوفر شرا از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی 16 بزرگسال (همگی با قدرت بینایی و شنوایی خوب) را برای انجام یک آزمایش ساده به کار گرفتند.
داوطلبان با ردیابی بصری، حرکات یک نقطه سبز روی صفحه کامپیوتر را بدون حرکت سر خود شروع کردند. همانطور که آنها این کار را انجام می دادند، یک دوربین ردیابی چشم جهت نگاه آنها را ثبت می کرد، در صورتی که میکروفون های موجود در کانال گوش آنها صداهای گوش آنها را ضبط می کرد.
هنگامی که ویدئو های چشم و صدای ضبط شده گوش متعاقباً پیگیری شدند، مشخص شد که حرکات چشم در جهات خاص انواع خاصی از صداهای گوش را ایجاد می کنند.
بنابراین دانشمندان فقط با شناسایی نوع صدای گوش هر شرکت کننده توانستند تشخیص دهند که نگاه وی به کجا متمرکز شده است.
همچنین میتوان معکوسِ این کار را انجام داد. پژوهشگران توانستند با ردیابی جهت نگاه داوطلبان تشخیص دهند که گوش های وی چه نوع صداهایی تولید می کند.
امید است که یافته های این تیم به درک بهتر ادراک انسان کمک کند و احیانا منجر به آزمایش های شنوایی دقیق تر و آموزنده تر شود.
این مطالعه در مجله National Academy of Sciences انتشار یافته است.