ساخت یک چاپگر ۳ بعدی چندرنگ با الهام از آفتاب پرست
به گزارش کارا پیام، یک چاپگر سه بعدی که در «دانشگاه ایلینوی اربانا شمپین» ساخته شده است، از یک جوهر برای چاپ چند رنگ استفاده می نماید.
به گزارش کارا پیام به نقل از ایسنا، گروهی از پژوهشگران با الهام از توانایی تغییر رنگ آفتاب پرست ها، یک روش پایدار را برای چاپ سه بعدی چندرنگ پویا با استفاده از یک جوهر توسعه دادند.
به نقل از ساینمگ، پژوهشگران «مؤسسه علوم و فناوری پیشرفته بکمن»(Beckman Institute) زیرمجموعه «دانشگاه ایلینوی اربانا شمپین»(UIUC)، این روش جدید را برای چاپ سه بعدی و تغییر رنگ های ساختاری در طیف طول موج مرئی از آبی تیره به نارنجی ابداع کردند. روش چاپ سه بعدی با استفاده از جوهر به کمک اشعه فرابنفش می تواند رنگ ساختاری را در طول فرایند چاپ تغییر دهد تا رنگ های زنده تر و احیانا پایدارتری ایجاد نماید.
«یینگ دیائو»(Ying Diao) دانشیار شیمی و مهندسی شیمی و بیومولکولی دانشگاه ایلینوی اربانا شمپین و پژوهشگر موسسه علوم و فناوری پیشرفته بکمن اظهار داشت: با طراحی شیمی جدید و فرآیندهای چاپ می توانیم رنگ ساختاری را تعدیل نماییم تا رنگ هایی را عرضه دهیم که پیش تر چاپ آنها امکان پذیر نبود.
«دیمین گیرونت»(Damien Guironnet) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این پژوهش، یک تصویر عالی از قدرت همکاری است.
دیائو و همکارانش در این پژوهش، یک روش چاپ سه بعدی را ابداع کردند که با کمک جوهر و اشعه فرابنفش کار می کند و با تنظیم نور برای کنترل ساخت پلیمرهای ویژه می تواند رنگ ساختاری را در طول فرایند چاپ تغییر دهد.
«سانگیون جئون»(Sanghyun Jeon) دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در لابراتوار دیائو و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: برخلاف رنگ های سنتی که از رنگ دانه های شیمیایی یا رنگ هایی جاذب نور به دست می آیند، رنگ های ساختاری در خیلی از سیستم های بیولوژیکی فراوان هستند و از سطوح نانوبافت به دست می آیند که با نور مرئی تداخل دارند. این سبب می شود آنها زنده تر و احیانا پایدارتر باشند.
پژوهشگران می توانند رنگ های ساختاری را در طیف طول موج مرئی از آبی تیره تا نارنجی تولید کنند. در حالیکه یک هنرمند امکان دارد از چند رنگ متفاوت برای رسیدن به این رنگ استفاده نماید، این گروه پژوهشی از یک جوهر بهره برده اند و نحوه چاپ آنرا برای ایجاد رنگ تغییر داده اند.
«سایمون راجرز»(Simon Rogers) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: این پژوهش نشان داده است که همه ما با به اشتراک گذاشتن موفقیت ها و چالش های خود، از یکدیگر آموخته ایم.
«چارلز سینگ»(Charles Sing) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: تنها با همکاری یکدیگر توانستیم این سیستم را در سطح مولکولی طراحی نماییم تا چنین خصوصیت های شگفت انگیزی را به ارمغان بیاوریم.
این پژوهش در مجله «PNAS» به چاپ رسید.
منبع: karapayam.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب