نانوحباب های پروتئینی برای سونوگرافی قابل استفاده هستند
کارا پیام: نانوحباب های پروتئینی بسیار کوچک برای نسل جدید ادوات سونوگرافی می تواند مفید باشد. مهندسان دانشگاه رایس نانوساختارهای پروتئینی بسیار کوچک، پایدار و پر از گاز به وجود آورده اند که می تواند حوزه دارو و تصویربرداری اولتراسوند (سونوگرافی) را تغییر دهد.
به گزارش کارا پیام به نقل از ایسنا، به نقل از ستاد نانو، تصور می شود که وزیکول های گازی ۵۰ نانومتری الماس شکل جدید، که حدودا به اندازه ویروس ها هستند، کوچک ترین ساختارهای پایدار و شناور آزاد برای تصویربرداری پزشکی باشند که تا حالا تولید شده اند. این نانوحباب های پروتئینی برخلاف حباب های میکرونی یا نانوحباب های موجود که برای عبور مؤثر از موانع بیولوژیکی بسیار بزرگ هستند، برای کاربردهای زیستی مناسب هستند.
میکروحباب ها پیشرفت های امیدوارکننده ای را در تصویربرداری اولتراسوند و تحویل ژن و دارو با کمک اموج اولتراسوند به وجود آورده اند. هنگامی که به عنوان عوامل کنتراست استفاده می شوند، می توانند جزییات سطح مولکولی را در مورد انواع سلول ها یا نشانگرهای زیستی خاص عرضه کنند. با این وجود، به سبب قطر زیاد (۱-۱۰ میکرومتر)، آنها فقط در بافت های دیواره عروق کارآمد هستند برای اینکه به ندرت از جریان خون فرار می کنند.
از طرف دیگر، مطالعات نشان داده اند که حباب های زیر ۵۰ نانومتر می توانند وارد غدد لنفاوی شده و به سلول های ایمنی برسند. این مساله فرصت های جدیدی را برای ارائه تصویربرداری و درمان برای سلول هایی که قبلاً غیرقابل دسترس بودند به وجود می آورد.
گروههای بزرگی از نانوساختارها در داخل سلول ها جمع شده اند که نقش مهمی در فعال کردن پاسخ ایمنی ذاتی دارند، این یافته امکان استفاده از نانوساختارها را در درمان های ایمنی، پیش گیری از سرطان، تشخیص سریع و درمان بیماریهای عفونی می افزاید.
این پیشرفت راه های جدیدی را برای درمان بیماری با واسطه اولتراسوند باز می کند، که بر آینده پزشکی تأثیر می گذارد. این تحقیق نتایج قابل توجهی برای درمان سرطان ها و بیماریهای عفونی دارد، برای اینکه سلول های ساکن غدد لنفاوی اهداف حیاتی برای ایمونوتراپی هستند.
جورج لو، استادیار گروه مهندسی زیستی، دانشگاه رایس می گوید: «برای بررسی توزیع و پاسخ این ساختارها، رویکرد های تحقیقاتی شامل میکروسکوپ الکترونی، مهندسی ژنتیک، روش های شناسایی نانوذرات و تصویربرداری فراصوت بود. منطق این بود که از اندازه کوچک و خواص صوتی آنها برای کاربردهای زیست پزشکی استفاده گردد. این کار طراحی نانوساختارهای پروتئینی پر از گاز را مطرح نمود، نانوحباب هایی که به اندازه کافی کوچک هستند تا وارد سیستم لنفاوی شوند. با این نانوحباب ها می توان ارزیابی ایمنی زیستی و ایمنی زایی نانوحباب ها، تعیین تنظیمات اولتراسونیک ایده آل برای کاربردهای درون تنی را بررسی کرد.»
نتایج این پروژه در مجله Advanced Materials انتشار یافته است.
منبع: كارا پیام
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب